няспра́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| няспра́ва | няспра́вы | |
| няспра́вы | няспра́ў | |
| няспра́ве | няспра́вам | |
| няспра́ву | няспра́вы | |
| няспра́вай няспра́ваю |
няспра́вамі | |
| няспра́ве | няспра́вах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)