нязлу́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязлу́чны нязлу́чная нязлу́чнае нязлу́чныя
Р. нязлу́чнага нязлу́чнай
нязлу́чнае		 нязлу́чнага нязлу́чных
Д. нязлу́чнаму нязлу́чнай нязлу́чнаму нязлу́чным
В. нязлу́чны (неадуш.)
нязлу́чнага (адуш.)		 нязлу́чную нязлу́чнае нязлу́чныя (неадуш.)
нязлу́чных (адуш.)
Т. нязлу́чным нязлу́чнай
нязлу́чнаю		 нязлу́чным нязлу́чнымі
М. нязлу́чным нязлу́чнай нязлу́чным нязлу́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)