нюансава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нюансава́ны нюансава́ная нюансава́нае нюансава́ныя
Р. нюансава́нага нюансава́най
нюансава́нае		 нюансава́нага нюансава́ных
Д. нюансава́наму нюансава́най нюансава́наму нюансава́ным
В. нюансава́ны (неадуш.)
нюансава́нага (адуш.)		 нюансава́ную нюансава́нае нюансава́ныя (неадуш.)
нюансава́ных (адуш.)
Т. нюансава́ным нюансава́най
нюансава́наю		 нюансава́ным нюансава́нымі
М. нюансава́ным нюансава́най нюансава́ным нюансава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)