неўздаўме́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
неўздаўме́нне | неўздаўме́нні | |
неўздаўме́ння | неўздаўме́нняў | |
неўздаўме́нню | неўздаўме́нням | |
неўздаўме́нне | неўздаўме́нні | |
неўздаўме́ннем | неўздаўме́ннямі | |
неўздаўме́нні | неўздаўме́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)