непрыя́цель

‘войскі ворага; праціўнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. непрыя́цель непрыя́целі
Р. непрыя́целя непрыя́целяў
Д. непрыя́целю непрыя́целям
В. непрыя́целя непрыя́целяў
Т. непрыя́целем непрыя́целямі
М. непрыя́целю непрыя́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)