непрыкме́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. непрыкме́чаны непрыкме́чаная непрыкме́чанае непрыкме́чаныя
Р. непрыкме́чанага непрыкме́чанай
непрыкме́чанае		 непрыкме́чанага непрыкме́чаных
Д. непрыкме́чанаму непрыкме́чанай непрыкме́чанаму непрыкме́чаным
В. непрыкме́чаны (неадуш.)
непрыкме́чанага (адуш.)		 непрыкме́чаную непрыкме́чанае непрыкме́чаныя (неадуш.)
непрыкме́чаных (адуш.)
Т. непрыкме́чаным непрыкме́чанай
непрыкме́чанаю		 непрыкме́чаным непрыкме́чанымі
М. непрыкме́чаным непрыкме́чанай непрыкме́чаным непрыкме́чаных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)