незако́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
незако́нніца | незако́нніцы | |
незако́нніцы | незако́нніц | |
незако́нніцы | незако́нніцам | |
незако́нніцу | незако́нніц | |
незако́нніцай незако́нніцаю |
незако́нніцамі | |
незако́нніцы | незако́нніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)