невытлума́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. невытлума́чны невытлума́чная невытлума́чнае невытлума́чныя
Р. невытлума́чнага невытлума́чнай
невытлума́чнае
невытлума́чнага невытлума́чных
Д. невытлума́чнаму невытлума́чнай невытлума́чнаму невытлума́чным
В. невытлума́чны (неадуш.)
невытлума́чнага (адуш.)
невытлума́чную невытлума́чнае невытлума́чныя (неадуш.)
невытлума́чных (адуш.)
Т. невытлума́чным невытлума́чнай
невытлума́чнаю
невытлума́чным невытлума́чнымі
М. невытлума́чным невытлума́чнай невытлума́чным невытлума́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)