неаўтано́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неаўтано́мны неаўтано́мная неаўтано́мнае неаўтано́мныя
Р. неаўтано́мнага неаўтано́мнай
неаўтано́мнае		 неаўтано́мнага неаўтано́мных
Д. неаўтано́мнаму неаўтано́мнай неаўтано́мнаму неаўтано́мным
В. неаўтано́мны (неадуш.)
неаўтано́мнага (адуш.)		 неаўтано́мную неаўтано́мнае неаўтано́мныя (неадуш.)
неаўтано́мных (адуш.)
Т. неаўтано́мным неаўтано́мнай
неаўтано́мнаю		 неаўтано́мным неаўтано́мнымі
М. неаўтано́мным неаўтано́мнай неаўтано́мным неаўтано́мных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)