неамбівале́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неамбівале́нтны неамбівале́нтная неамбівале́нтнае неамбівале́нтныя
Р. неамбівале́нтнага неамбівале́нтнай
неамбівале́нтнае		 неамбівале́нтнага неамбівале́нтных
Д. неамбівале́нтнаму неамбівале́нтнай неамбівале́нтнаму неамбівале́нтным
В. неамбівале́нтны (неадуш.)
неамбівале́нтнага (адуш.)		 неамбівале́нтную неамбівале́нтнае неамбівале́нтныя (неадуш.)
неамбівале́нтных (адуш.)
Т. неамбівале́нтным неамбівале́нтнай
неамбівале́нтнаю		 неамбівале́нтным неамбівале́нтнымі
М. неамбівале́нтным неамбівале́нтнай неамбівале́нтным неамбівале́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)