наязы́чнічаць
‘наязычнічаць на каго-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| наязы́чнічаю | наязы́чнічаем | |
| наязы́чнічаеш | наязы́чнічаеце | |
| наязы́чнічае | наязы́чнічаюць | |
| Прошлы час | ||
| наязы́чнічаў | наязы́чнічалі | |
| наязы́чнічала | ||
| наязы́чнічала | ||
| Загадны лад | ||
| наязы́чнічай | наязы́чнічайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| наязы́чнічаўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)