нашчабята́ць
‘нашчабятаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| нашчабячу́ | нашчабе́чам | |
| нашчабе́чаш | нашчабе́чаце | |
| нашчабе́ча | нашчабе́чуць | |
| Прошлы час | ||
| нашчабята́ў | нашчабята́лі | |
| нашчабята́ла | ||
| нашчабята́ла | ||
| Загадны лад | ||
| нашчабячы́ | нашчабячы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| нашчабята́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)