начу́біць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. начублю́ начу́бім
2-я ас. начу́біш начу́біце
3-я ас. начу́біць начу́бяць
Прошлы час
м. начубі́ў начубі́лі
ж. начубі́ла
н. начубі́ла
Загадны лад
2-я ас. начубі́ начубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час начубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)