начадзі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. начаджу́ нача́дзім
2-я ас. нача́дзіш нача́дзіце
3-я ас. нача́дзіць нача́дзяць
Прошлы час
м. начадзі́ў начадзі́лі
ж. начадзі́ла
н. начадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. начадзі́ начадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час начадзі́ўшы

Іншыя варыянты: нача́дзіць.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)