нацві́чыць

‘намуштраваць, пакараць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нацві́чу нацві́чым
2-я ас. нацві́чыш нацві́чыце
3-я ас. нацві́чыць нацві́чаць
Прошлы час
м. нацві́чыў нацві́чылі
ж. нацві́чыла
н. нацві́чыла
Загадны лад
2-я ас. нацві́ч нацві́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час нацві́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)