нацві́чыць
‘намуштраваць, пакараць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| нацві́чу | нацві́чым | |
| нацві́чыш | нацві́чыце | |
| нацві́чыць | нацві́чаць | |
| Прошлы час | ||
| нацві́чыў | нацві́чылі | |
| нацві́чыла | ||
| нацві́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| нацві́ч | нацві́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| нацві́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)