насты́рчыць
‘навастрыць, напружыць, напяць што-небудзь (позірк, цела)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
насты́рчу | насты́рчым | |
насты́рчыш | насты́рчыце | |
насты́рчыць | насты́рчаць | |
Прошлы час | ||
насты́рчыў | насты́рчылі | |
насты́рчыла | ||
насты́рчыла | ||
Загадны лад | ||
насты́рчы | насты́рчыце | |
Дзеепрыслоўе | ||
насты́рчыўшы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)