насты́рчыць

‘навастрыць, напружыць, напяць што-небудзь (позірк, цела)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. насты́рчу насты́рчым
2-я ас. насты́рчыш насты́рчыце
3-я ас. насты́рчыць насты́рчаць
Прошлы час
м. насты́рчыў насты́рчылі
ж. насты́рчыла
н. насты́рчыла
Загадны лад
2-я ас. насты́рчы насты́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час насты́рчыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)