насты́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| насты́рнік | насты́рнікі | |
| насты́рніка | насты́рнікаў | |
| насты́рніку | насты́рнікам | |
| насты́рніка | насты́рнікаў | |
| насты́рнікам | насты́рнікамі | |
| насты́рніку | насты́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)