настабу́рчыць
‘натапырыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| настабу́рчу | настабу́рчым | |
| настабу́рчыш | настабу́рчыце | |
| настабу́рчыць | настабу́рчаць | |
| Прошлы час | ||
| настабу́рчыў | настабу́рчылі | |
| настабу́рчыла | ||
| настабу́рчыла | ||
| Загадны лад | ||
| настабу́рчы | настабу́рчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| настабу́рчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)