наража́ць

‘падводзіць каго-небудзь пад што-небудзь (наражаць каго-небудзь на рызыку)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наража́ю наража́ем
2-я ас. наража́еш наража́еце
3-я ас. наража́е наража́юць
Прошлы час
м. наража́ў наража́лі
ж. наража́ла
н. наража́ла
Загадны лад
2-я ас. наража́й наража́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наража́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)