нарадалю́бец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нарадалю́бец нарадалю́бцы
Р. нарадалю́бца нарадалю́бцаў
Д. нарадалю́бцу нарадалю́бцам
В. нарадалю́бца нарадалю́бцаў
Т. нарадалю́бцам нарадалю́бцамі
М. нарадалю́бцу нарадалю́бцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)