напярэ́чыць

‘каму-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напярэ́чу напярэ́чым
2-я ас. напярэ́чыш напярэ́чыце
3-я ас. напярэ́чыць напярэ́чаць
Прошлы час
м. напярэ́чыў напярэ́чылі
ж. напярэ́чыла
н. напярэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. напярэ́ч напярэ́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час напярэ́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)