напу́чыць
‘успучыць, выставіць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| напу́чу | напу́чым | |
| напу́чыш | напу́чыце | |
| напу́чыць | напу́чаць | |
| Прошлы час | ||
| напу́чыў | напу́чылі | |
| напу́чыла | ||
| напу́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| напу́ч | напу́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| напу́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)