напу́кліць
‘выпучыць што-небудзь (напукліць вочы)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| напу́клю | напу́клім | |
| напу́кліш | напу́кліце | |
| напу́кліць | напу́кляць | |
| Прошлы час | ||
| напу́кліў | напу́клілі | |
| напу́кліла | ||
| напу́кліла | ||
| Загадны лад | ||
| напу́клі | напу́кліце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| напу́кліўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)