напу́кліць

‘выпучыць што-небудзь (напукліць вочы)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напу́клю напу́клім
2-я ас. напу́кліш напу́кліце
3-я ас. напу́кліць напу́кляць
Прошлы час
м. напу́кліў напу́клілі
ж. напу́кліла
н. напу́кліла
Загадны лад
2-я ас. напу́клі напу́кліце
Дзеепрыслоўе
прош. час напу́кліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)