напрыя́ць
‘напрыяць каму-небудзь, чаму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| напрыя́ю | напрыя́ем | |
| напрыя́еш | напрыя́еце | |
| напрыя́е | напрыя́юць | |
| Прошлы час | ||
| напрыя́ў | напрыя́лі | |
| напрыя́ла | ||
| напрыя́ла | ||
| Загадны лад | ||
| напрыя́й | напрыя́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| напрыя́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)