напра́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напра́ўшчык напра́ўшчыкі
Р. напра́ўшчыка напра́ўшчыкаў
Д. напра́ўшчыку напра́ўшчыкам
В. напра́ўшчыка напра́ўшчыкаў
Т. напра́ўшчыкам напра́ўшчыкамі
М. напра́ўшчыку напра́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)