напрану́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напрану́ напранё́м
2-я ас. напране́ш напраняце́
3-я ас. напране́ напрану́ць
Прошлы час
м. напрану́ў напрану́лі
ж. напрану́ла
н. напрану́ла
Загадны лад
2-я ас. напрані́ напрані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час напрану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)