напаўдзіку́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напаўдзіку́н напаўдзікуны́
Р. напаўдзікуна́ напаўдзікуно́ў
Д. напаўдзікуну́ напаўдзікуна́м
В. напаўдзікуна́ напаўдзікуно́ў
Т. напаўдзікуно́м напаўдзікуна́мі
М. напаўдзікуне́ напаўдзікуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)