напаўдакумента́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. напаўдакумента́льны напаўдакумента́льная напаўдакумента́льнае напаўдакумента́льныя
Р. напаўдакумента́льнага напаўдакумента́льнай
напаўдакумента́льнае		 напаўдакумента́льнага напаўдакумента́льных
Д. напаўдакумента́льнаму напаўдакумента́льнай напаўдакумента́льнаму напаўдакумента́льным
В. напаўдакумента́льны (неадуш.)
напаўдакумента́льнага (адуш.)		 напаўдакумента́льную напаўдакумента́льнае напаўдакумента́льныя (неадуш.)
напаўдакумента́льных (адуш.)
Т. напаўдакумента́льным напаўдакумента́льнай
напаўдакумента́льнаю		 напаўдакумента́льным напаўдакумента́льнымі
М. напаўдакумента́льным напаўдакумента́льнай напаўдакумента́льным напаўдакумента́льных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)