намянці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намянчу́ наме́нцім
2-я ас. наме́нціш наме́нціце
3-я ас. наме́нціць наме́нцяць
Прошлы час
м. намянці́ў намянці́лі
ж. намянці́ла
н. намянці́ла
Загадны лад
2-я ас. намянці́ намянці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час намянці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)