намо́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| намо́ўніца | намо́ўніцы | |
| намо́ўніцы | намо́ўніц | |
| намо́ўніцы | намо́ўніцам | |
| намо́ўніцу | намо́ўніц | |
| намо́ўніцай намо́ўніцаю |
намо́ўніцамі | |
| намо́ўніцы | намо́ўніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)