намо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| намо́ўнік | намо́ўнікі | |
| намо́ўніка | намо́ўнікаў | |
| намо́ўніку | намо́ўнікам | |
| намо́ўніка | намо́ўнікаў | |
| намо́ўнікам | намо́ўнікамі | |
| намо́ўніку | намо́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)