намеркава́ць

‘прадугледзець што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намярку́ю намярку́ем
2-я ас. намярку́еш намярку́еце
3-я ас. намярку́е намярку́юць
Прошлы час
м. намеркава́ў намеркава́лі
ж. намеркава́ла
н. намеркава́ла
Загадны лад
2-я ас. намярку́й намярку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час намеркава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)