налухці́ць
‘налухціць чаго-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| налухчу́ | налухці́м | |
| налухці́ш | налухціце́ | |
| налухці́ць | налухця́ць | |
| Прошлы час | ||
| налухці́ў | налухці́лі | |
| налухці́ла | ||
| налухці́ла | ||
| Загадны лад | ||
| налухці́ | налухці́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| налухці́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)