накулдыя́чыць
‘невыразна нагаварыць чаго-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| накулдыя́чу | накулдыя́чым | |
| накулдыя́чыш | накулдыя́чыце | |
| накулдыя́чыць | накулдыя́чаць | |
| Прошлы час | ||
| накулдыя́чыў | накулдыя́чылі | |
| накулдыя́чыла | ||
| накулдыя́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| накулдыя́ч | накулдыя́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| накулдыя́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)