нако́мчыць
‘пакамячыць што-небудзь у вялікай колькасці’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| нако́мчу | нако́мчым | |
| нако́мчыш | нако́мчыце | |
| нако́мчыць | нако́мчаць | |
| Прошлы час | ||
| нако́мчыў | нако́мчылі | |
| нако́мчыла | ||
| нако́мчыла | ||
| Загадны лад | ||
| нако́мчы | нако́мчыце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| нако́мчыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)