накара́ць
‘дапякаць каму-небудзь ’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| накара́ю | накара́ем | |
| накара́еш | накара́еце | |
| накара́е | накара́юць | |
| Прошлы час | ||
| накара́ў | накара́лі | |
| накара́ла | ||
| накара́ла | ||
| Загадны лад | ||
| накара́й | накара́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| накара́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)