назвя́гаць
‘хлусліва данесці, настукаць (назвягаць каму-небудзь пра што-небудзь, на каго-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| назвя́гаю | назвя́гаем | |
| назвя́гаеш | назвя́гаеце | |
| назвя́гае | назвя́гаюць | |
| Прошлы час | ||
| назвя́гаў | назвя́галі | |
| назвя́гала | ||
| назвя́гала | ||
| Загадны лад | ||
| назвя́гай | назвя́гайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| назвя́гаўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)