наду́цік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| наду́цік | наду́цікі | |
| наду́ціка | наду́цікаў | |
| наду́ціку | наду́цікам | |
| наду́ціка | наду́цікаў | |
| наду́цікам | наду́цікамі | |
| наду́ціку | наду́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)