наддзю́б’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| наддзю́б’е | наддзю́б’і | |
| наддзю́б’я | наддзю́б’яў | |
| наддзю́б’ю | наддзю́б’ям | |
| наддзю́б’е | наддзю́б’і | |
| наддзю́б’ем | наддзю́б’ямі | |
| наддзю́б’і | наддзю́б’ях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)