нагурбава́ць
‘скласці ў кучу, сабраць разам што-небудзь (нагурбаваць снег)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
нагурбу́ю | нагурбу́ем | |
нагурбу́еш | нагурбу́еце | |
нагурбу́е | нагурбу́юць | |
Прошлы час | ||
нагурбава́ў | нагурбава́лі | |
нагурбава́ла | ||
нагурбава́ла | ||
Загадны лад | ||
нагурбу́й | нагурбу́йце | |
Дзеепрыслоўе | ||
нагурбава́ўшы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)