нагурбава́ць

‘скласці ў кучу, сабраць разам што-небудзь (нагурбаваць снег)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нагурбу́ю нагурбу́ем
2-я ас. нагурбу́еш нагурбу́еце
3-я ас. нагурбу́е нагурбу́юць
Прошлы час
м. нагурбава́ў нагурбава́лі
ж. нагурбава́ла
н. нагурбава́ла
Загадны лад
2-я ас. нагурбу́й нагурбу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нагурбава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)