нагурбава́ць
‘скласці ў кучу, сабраць разам што-небудзь (нагурбаваць снег)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| нагурбу́ю | нагурбу́ем | |
| нагурбу́еш | нагурбу́еце | |
| нагурбу́е | нагурбу́юць | |
| Прошлы час | ||
| нагурбава́ў | нагурбава́лі | |
| нагурбава́ла | ||
| нагурбава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| нагурбу́й | нагурбу́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| нагурбава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)