навуко́ва-тэарэты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́ва-тэарэты́чны навуко́ва-тэарэты́чная навуко́ва-тэарэты́чнае навуко́ва-тэарэты́чныя
Р. навуко́ва-тэарэты́чнага навуко́ва-тэарэты́чнай
навуко́ва-тэарэты́чнае		 навуко́ва-тэарэты́чнага навуко́ва-тэарэты́чных
Д. навуко́ва-тэарэты́чнаму навуко́ва-тэарэты́чнай навуко́ва-тэарэты́чнаму навуко́ва-тэарэты́чным
В. навуко́ва-тэарэты́чны (неадуш.)
навуко́ва-тэарэты́чнага (адуш.)		 навуко́ва-тэарэты́чную навуко́ва-тэарэты́чнае навуко́ва-тэарэты́чныя (неадуш.)
навуко́ва-тэарэты́чных (адуш.)
Т. навуко́ва-тэарэты́чным навуко́ва-тэарэты́чнай
навуко́ва-тэарэты́чнаю		 навуко́ва-тэарэты́чным навуко́ва-тэарэты́чнымі
М. навуко́ва-тэарэты́чным навуко́ва-тэарэты́чнай навуко́ва-тэарэты́чным навуко́ва-тэарэты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)