навербава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. навярбу́ю навярбу́ем
2-я ас. навярбу́еш навярбу́еце
3-я ас. навярбу́е навярбу́юць
Прошлы час
м. навербава́ў навербава́лі
ж. навербава́ла
н. навербава́ла
Загадны лад
2-я ас. навярбу́й навярбу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час навербава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)