набірко́ўваць
‘налічаць лішняе; набіваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| набірко́ўваю | набірко́ўваем | |
| набірко́ўваеш | набірко́ўваеце | |
| набірко́ўвае | набірко́ўваюць | |
| Прошлы час | ||
| набірко́ўваў | набірко́ўвалі | |
| набірко́ўвала | ||
| набірко́ўвала | ||
| Загадны лад | ||
| набірко́ўвай | набірко́ўвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| набірко́ўваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)