набурча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набурчу́ набурчы́м
2-я ас. набурчы́ш набурчыце́
3-я ас. набурчы́ць набурча́ць
Прошлы час
м. набурча́ў набурча́лі
ж. набурча́ла
н. набурча́ла
Загадны лад
2-я ас. набурчы́ набурчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час набурча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)