набру́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. набру́кне набру́кнуць
Прошлы час
м. набру́кнуў набру́кнулі
ж. набру́кнула
н. набру́кнула
Дзеепрыслоўе
прош. час набру́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)