нааско́міць
‘надакучыць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| нааско́млю | нааско́мім | |
| нааско́міш | нааско́міце | |
| нааско́міць | нааско́мяць | |
| Прошлы час | ||
| нааско́міў | нааско́мілі | |
| нааско́міла | ||
| нааско́міла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| нааско́міўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)