наако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наако́нны наако́нная наако́ннае наако́нныя
Р. наако́ннага наако́ннай
наако́ннае
наако́ннага наако́нных
Д. наако́ннаму наако́ннай наако́ннаму наако́нным
В. наако́нны (неадуш.)
наако́ннага (адуш.)
наако́нную наако́ннае наако́нныя (неадуш.)
наако́нных (адуш.)
Т. наако́нным наако́ннай
наако́ннаю
наако́нным наако́ннымі
М. наако́нным наако́ннай наако́нным наако́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)