мічу́рынец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мічу́рынец мічу́рынцы
Р. мічу́рынца мічу́рынцаў
Д. мічу́рынцу мічу́рынцам
В. мічу́рынца мічу́рынцаў
Т. мічу́рынцам мічу́рынцамі
М. мічу́рынцу мічу́рынцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)