мітынго́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
мітынго́ўшчык | мітынго́ўшчыкі | |
мітынго́ўшчыка | мітынго́ўшчыкаў | |
мітынго́ўшчыку | мітынго́ўшчыкам | |
мітынго́ўшчыка | мітынго́ўшчыкаў | |
мітынго́ўшчыкам | мітынго́ўшчыкамі | |
мітынго́ўшчыку | мітынго́ўшчыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)