мірэ́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мірэ́нніца мірэ́нніцы
Р. мірэ́нніцы мірэ́нніц
Д. мірэ́нніцы мірэ́нніцам
В. мірэ́нніцу мірэ́нніц
Т. мірэ́нніцай
мірэ́нніцаю		 мірэ́нніцамі
М. мірэ́нніцы мірэ́нніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)